Dema ku Karin Boye vê romanê diqedîne û radestî weşanxaneyê dike, dibêje “Ez sozê didim ku ez ê nema tiştekî wiha erjeng binivîsim. ”

Rast e, cîhana dîstopîk ku Karin Boye afirandiye, mejîyê mirov dihejîne.

Hemû welatîyên Dewletacîhanê di bin erdê de dijîn û ji bo dewletê dixebitin. Nirxê herî mezin, dewlet e; hemû mirov û hemû tişt ji bo dewletê ne. Daxwaza jîyaneke xwezayî û fikrên muxalîf, xayîntî ye.

Ji bo eşkerekirina sûcê fikrê, kîmyager Leo Kall maddeyekî bi navê kallocain diafirîne. Kesê ku kallocain lê dikeve, hemû tiştên xwe yên veşartî, xewn û xeyalên xwe eşkere dike. Bi vî awayî gelek “sîxur û xayîn” tên eşkerekirin, lê fikir û hestên xwezayî, yên ku qet ji holê nayên rakirin jî eşkere dibin…

Ev roman weke romanên George Orwell 1984, Çewlîka Heywanan, Aldous Huxley Cîhana Nû ya Wêrek, Yevgenî Zamyatin Em û hwd. romaneke dîstopîk e. Herweha weke wan di navbera her du şerên cîhanê de, wê dema ku ewrên reş xwe girtiye ser mirovahîyê, hatîye nivîsîn…